ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ – Ο ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ
γράφει η Βικτώρια Τράπαλη
Μεσημέρι βράδυ, περνάει από τα καφενεία, τις ταβέρνες, με – αχρείαστη να είναι – πάντα μια κιθάρα πρόχειρη, και δίνει ζωή στο ουζάκι, τον καφέ, τα τυχαία συναπαντήματα, τραγουδώντας από το «άσε τα μαλλάκια σου» ως την όποια πανέμορφη δική του μπαλάντα, ανάλογα με το περιβάλλον, το κλίμα και τη στιγμή. Πόσοι χιλιάδες επισκέπτες έχουν φύγει από το νησί με μια όμορφη ανάμνηση από τη συνάντησή τους με το Γιώργο Μαρίνο; Πόσοι θα νοσταλγούν, χάρη στην δική του γενναιόδωρη παρουσία, την Ελλάδα σαν ένα τόπο όχι μόνο πανέμορφο κι ιστορικό, αλλά και κατοικημένο από φιλόξενους, πρόσχαρους, ταλαντούχους και πολιτισμένους ανθρώπους; Προσωπικά τον έχω πετύχει αμέτρητες φορές να ψυχαγωγεί από μοναχικούς ταξιδιώτες και ζευγαράκια μέχρι ασκέρια ολόκληρα που έχουν έρθει με πούλμαν, πχ, για μια επίσκεψη στον Άγιο Νεκτάριο. Αν θέλετε να τον πετύχετε, περάστε μεσημέρι από την ψαραγορά, ίσως κάθεται και πίνει στου Πετρά ένα κρασί με τα φιλαράκια του, τον Στέλιο Κουλικούρδη, τον Κομνηνό, κι όποιον άλλο κάθεται μαζί τους τσιμπολογώντας φρέσκο, φτηνό αιγινήτικο ψάρι.
Το σημερινό σημείωμα είναι μια προσπάθεια να του πούμε το συλλογικό μας ευχαριστώ: η εποχή μας θα ήταν φτωχότερη χωρίς αυτόν. (Αν και θα ήταν φτωχότερη χωρίς τον καθένα από τους πολλούς μοναδικούς συντοπίτες μας). Μιας και φέτος ο Γιώργος Μαρίνος δε θα πάρει μέρος στην Ποιητική Βραδιά στο Λαογραφικό (Σάββατο, 13 Ιουλίου, σημειώστε το),δημοσιεύουμε ένα δείγμα της δουλειάς του, παρηγορητικό όπως πάντα για τα κοινά μας βάσανα και πάθη, τις κοινές αγωνίες μας, τις κοινές μας ανάγκες, ό, τι ράτσα ή χρώμα κι αν είμαστε. Πρώτα, όμως, δυο λόγια με τον ποιητή:
Α. L. «Για ποιο λόγο δε θα σε χαρούμε φέτος στην Ποιητική Βραδιά;»
Γ. Μ. «Εγώ είμαι ποιητής, και σαν ποιητής η θέση μου στις δύσκολες μέρες που περνάμε, που ο κόσμος πεινάει κι αγωνιά, είναι δίπλα του. Θα παίρνω την κιθάρα μου και θα πηγαίνω τα βράδια στον Άη Νικόλα το Θαλασσινό, να τραγουδάω στα πιτσιρίκια και τους παππούδες, στους ταξιδιώτες που θα πηγαινοέρχονται με τα καράβια, να ξεχνιόμαστε λιγάκι όλοι μαζί. Έτσι μου πάει καλύτερα να πω ότι έχω να πω.»
Ωραίο ακούγεται. Μακάρι να το κάνει και θα περάσουμε όλοι από κει.
Από δω και πέρα, ας μιλήσουν οι στίχοι του:
Ο Γιώργος Μ. Μαρίνος, ποιητής τραγουδοποιός και παραμυθάς, έζησε και εργάστηκε για 38 χρόνια στη Δανία, όπου και δημιούργησε το Θεατρο Βαλίτσα. Τελευταία ζεί στην Αίγινα. Έργα του έχουν κυκλοφορήσει στην Δανία και στην Ελλάδα. Πολλά από αυτά μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν σε όλη την Ευρώπη.
Γεννήθηκε το 1936 . Μεγάλωσε στην Αθήνα .
Γύρω στα 1960 ξενητεύτηκε και γύρισε όλη την Ευρώπη. Για μεγάλο διάστημα έμεινε στην Γαλλία και στην Ελβετία. Στη Δανία έφθασε το 1965 και εργάστηκε εκεί. Ασχολήθηκε κυρίως μέσα από την τέχνη του μέ το παιδί. Εχει γράψει έως σήμερα 57 πεζά και ποιητικά βιβλία καθώς και θέατρο για παιδιά. Ποιήματά του
περιέχονται στα αναγνωστικά της Α και Β τάξης των Δημοτικών Σχολείων.
Τα βιβλία του έχουν κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ και ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ και πολλά από αυτά έχουν μεταφραστεί στα Δανέζικα και Σουηδικά και έχουν κυκλοφορήσει στις χώρες αυτές με επιτυχία. Ο ιδιος έχει μελοποιήσει πολλά από τα τραγούδια του που κυκλοφορούν στην Ελληνική αγορά σε CD και κασέτες.
Ο Γιώργος Μ. Μαρίνος έχει γίνει γνωστός για το έργο του ώς παιδαγωγός , πεζογράφος , ποιητής , συνθέτης , ενώ ταυτόχρονο εργάζεται σαν σύγχρονος κλόουν γνωστός γιά την δραστηριότητά του αυτή σε πολλές χώρες του Εξωτερικού κυρίως (Δανία , Σουηδία , Ρωσία κ.α). Με την τελευταία αυτή ιδιότητά του έχει παρουσιασθεί και σε εκπομπές για παιδιά της Ελληνικής τηλεόρασης
Η τελευταία του δουλειά είναι η μελοποίηση των τραγουδιών της Ποιητικής συλλογής του ” Τα Αιγινήτικα” που αντλούν το θέμα τους από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της Αίγινας.
Τα τελευταία χρόνια ζεί και εργάζεται μονίμως στην Αίγινα .
Συνήθως οι ιστορίες που λέμε στα παιδία, είναι για να κοιμούνται και μ’ αυτά του τα βιβλία, διαπιστώνουμε ότι ο Γιώργος Μ. Μαρίνος, γράφει βιβλία για να ξυπνάνε τα παιδιά. Τα βιβλία του όλα έχουν για θέμα τους την καθημερινή ζωή, ντυμένα με απλές αλήθειες που η συντηρητική παιδαγωγική, φοβάται να τα αγγίξει, καταφεύγοντας σε εύκολες παλιές συνταγές, που χρόνια τώρα τυραννάνε την παιδία μας. Το έργο του Γιώργου Μ. Μαρίνου δε μιλάει στα παιδιά, αλλά μιλάει με τα παιδιά προσπαθώντας έτσι να αναπτύξει το κριτικό τους πνεύμα.
Ένας έφηβος του περασμένου αιώνα.
Ο πολυβραβευμένος ποιητής Γιώργος Μ. Μαρίνος, γεννήθηκε το 1936 και γράφει ερωτικά τραγούδια με την ορμή νέου ανθρώπου, αδιαφορώντας για την ηλικία του κορμιού. Καταγράφει τον έρωτα με την καρδιά που δεν έχει ηλικία, τον έρωτα που όλοι τον προσπερνάμε αδιάφοροι. Οι ερωτευμένοι παντρεύονται και γερνάνε πλάι σε ξένους ανθρώπους κι ύστερα; η μοναξιά.
Τα τραγούδια του Γιώργου Μαρίνου θέλουν να υπογραμμίσουν αυτήν την αδιαφορία, γι’ αυτό μας φωνάζει ότι ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει και τον κόσμο τον μοιράζεσαι όταν αγαπάς.
Ο Γιώργος Μ. Μαρίνος είναι ένας ποιητής που κάνει τον αναριθμητισμό στην ηλικία και ερωτεύεται τη ζωή και τη γυναίκα με την ορμή ενός νέου.
Ένας τραγουδοποιός με την εμπειρία και με τη λαχτάρα, που κατοικούν στο ίδιο σώμα του χτες που αγαπάει με πάθος το αύριο.
Ένας παρατηρητής που καταγράφει με ρήμα την αγάπη και παρατηρεί τον εαυτό του να παίζει με το όνειρο. Σ΄ αυτό το όνειρο όπου, όπως λέει ένα τραγούδι του, σ’ αυτό το όνειρο μόνο εκεί κανείς δεν πεθαίνει. Ο εκδότης
Πηγή:web-hellas.com
Μεσημέρι βράδυ, περνάει από τα καφενεία, τις ταβέρνες, με – αχρείαστη να είναι – πάντα μια κιθάρα πρόχειρη, και δίνει ζωή στο ουζάκι, τον καφέ, τα τυχαία συναπαντήματα, τραγουδώντας από το «άσε τα μαλλάκια σου» ως την όποια πανέμορφη δική του μπαλάντα, ανάλογα με το περιβάλλον, το κλίμα και τη στιγμή. Πόσοι χιλιάδες επισκέπτες έχουν φύγει από το νησί με μια όμορφη ανάμνηση από τη συνάντησή τους με το Γιώργο Μαρίνο; Πόσοι θα νοσταλγούν, χάρη στην δική του γενναιόδωρη παρουσία, την Ελλάδα σαν ένα τόπο όχι μόνο πανέμορφο κι ιστορικό, αλλά και κατοικημένο από φιλόξενους, πρόσχαρους, ταλαντούχους και πολιτισμένους ανθρώπους; Προσωπικά τον έχω πετύχει αμέτρητες φορές να ψυχαγωγεί από μοναχικούς ταξιδιώτες και ζευγαράκια μέχρι ασκέρια ολόκληρα που έχουν έρθει με πούλμαν, πχ, για μια επίσκεψη στον Άγιο Νεκτάριο. Αν θέλετε να τον πετύχετε, περάστε μεσημέρι από την ψαραγορά, ίσως κάθεται και πίνει στου Πετρά ένα κρασί με τα φιλαράκια του, τον Στέλιο Κουλικούρδη, τον Κομνηνό, κι όποιον άλλο κάθεται μαζί τους τσιμπολογώντας φρέσκο, φτηνό αιγινήτικο ψάρι.
Το σημερινό σημείωμα είναι μια προσπάθεια να του πούμε το συλλογικό μας ευχαριστώ: η εποχή μας θα ήταν φτωχότερη χωρίς αυτόν. (Αν και θα ήταν φτωχότερη χωρίς τον καθένα από τους πολλούς μοναδικούς συντοπίτες μας). Μιας και φέτος ο Γιώργος Μαρίνος δε θα πάρει μέρος στην Ποιητική Βραδιά στο Λαογραφικό (Σάββατο, 13 Ιουλίου, σημειώστε το),δημοσιεύουμε ένα δείγμα της δουλειάς του, παρηγορητικό όπως πάντα για τα κοινά μας βάσανα και πάθη, τις κοινές αγωνίες μας, τις κοινές μας ανάγκες, ό, τι ράτσα ή χρώμα κι αν είμαστε. Πρώτα, όμως, δυο λόγια με τον ποιητή:
Α. L. «Για ποιο λόγο δε θα σε χαρούμε φέτος στην Ποιητική Βραδιά;»
Γ. Μ. «Εγώ είμαι ποιητής, και σαν ποιητής η θέση μου στις δύσκολες μέρες που περνάμε, που ο κόσμος πεινάει κι αγωνιά, είναι δίπλα του. Θα παίρνω την κιθάρα μου και θα πηγαίνω τα βράδια στον Άη Νικόλα το Θαλασσινό, να τραγουδάω στα πιτσιρίκια και τους παππούδες, στους ταξιδιώτες που θα πηγαινοέρχονται με τα καράβια, να ξεχνιόμαστε λιγάκι όλοι μαζί. Έτσι μου πάει καλύτερα να πω ότι έχω να πω.»
Ωραίο ακούγεται. Μακάρι να το κάνει και θα περάσουμε όλοι από κει.
Από δω και πέρα, ας μιλήσουν οι στίχοι του:
ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ
Άνθρωπος, όνομα ουσιαστικό
Πολύ ουσιαστικό
Γένους ανυπεράσπιστου
Ενικός, ο άνθρωπος υποφέρει
Πληθυντικός, οι άνθρωποι εξευτελίζονται
ΓΚΟΛΦΩ
Περάστε κόσμε γρήγορα
Η παράσταση αρχίζει
Το έργο είν’ επανάληψη
Και τώρα ξαναρχίζει
Το πρόγραμμα είναι πλούσιο
Θα παίξουμε τη Γκόλφω
Που αγάπησε φουστανελά
Το Χίτλερ τον Αδόλφο
Εδώ να δείτε έρωτες
Χάδια, φιλιά, ναζάκια
Κι αφού αυτός είναι ναζί
Θα γεννηθούν…. Ναζάκια
Γλέντια, τραγούδια και χορός
Κι επί σκηνής με τούβλα
Θα χτίσουμε μια ψησταριά
Με μια μεγάλη σούβλα
Στο πρόγραμμα προβλέπεται να ψήσουμε μια στάνη
Κι επί σκηνής θα φαγωθούν
Πέντε έξι Πακιστάνοι
Κι αφού καλά χορτάσουμε
- Την κάνουμε ταράτσα –
Και μείνει πάνω στη σκηνή μόνο η δική μας ράτσα
Θα ψάλλουμε χριστιανικά
Μαζί Ναζί με φίλους
(αφού όλους τους ξεκάνουμε)
Το «αγαπάτε αλλήλους»
Μ’ ένα σταυρό, με το σταυρό
Και μια σημαία στο χέρι
Και το άλλο για τους άπιστους κρατάει ένα μαχαίρι
Θα πάμε εδώ, θα πάμ’ εκεί
Να παίξουμε τη Γκόλφω
Που αντί για Τάσο Έλληνα
Της δίνουν τον Αδόλφο
Κι όλοι θα σταυροκοπηθούν
Αυτός κι οι άνθρωποί του
Κι έτσι ο σταυρός… αγκυλωτός
Θα γίνει απ’ τη ντροπή του!
Περάστε κόσμε γρήγορα
Η παράσταση αρχίζει
ΒιογραφικόΟ Γιώργος Μ. Μαρίνος, ποιητής τραγουδοποιός και παραμυθάς, έζησε και εργάστηκε για 38 χρόνια στη Δανία, όπου και δημιούργησε το Θεατρο Βαλίτσα. Τελευταία ζεί στην Αίγινα. Έργα του έχουν κυκλοφορήσει στην Δανία και στην Ελλάδα. Πολλά από αυτά μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν σε όλη την Ευρώπη.
Γεννήθηκε το 1936 . Μεγάλωσε στην Αθήνα .
Γύρω στα 1960 ξενητεύτηκε και γύρισε όλη την Ευρώπη. Για μεγάλο διάστημα έμεινε στην Γαλλία και στην Ελβετία. Στη Δανία έφθασε το 1965 και εργάστηκε εκεί. Ασχολήθηκε κυρίως μέσα από την τέχνη του μέ το παιδί. Εχει γράψει έως σήμερα 57 πεζά και ποιητικά βιβλία καθώς και θέατρο για παιδιά. Ποιήματά του
περιέχονται στα αναγνωστικά της Α και Β τάξης των Δημοτικών Σχολείων.Τα βιβλία του έχουν κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ και ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ και πολλά από αυτά έχουν μεταφραστεί στα Δανέζικα και Σουηδικά και έχουν κυκλοφορήσει στις χώρες αυτές με επιτυχία. Ο ιδιος έχει μελοποιήσει πολλά από τα τραγούδια του που κυκλοφορούν στην Ελληνική αγορά σε CD και κασέτες.
Ο Γιώργος Μ. Μαρίνος έχει γίνει γνωστός για το έργο του ώς παιδαγωγός , πεζογράφος , ποιητής , συνθέτης , ενώ ταυτόχρονο εργάζεται σαν σύγχρονος κλόουν γνωστός γιά την δραστηριότητά του αυτή σε πολλές χώρες του Εξωτερικού κυρίως (Δανία , Σουηδία , Ρωσία κ.α). Με την τελευταία αυτή ιδιότητά του έχει παρουσιασθεί και σε εκπομπές για παιδιά της Ελληνικής τηλεόρασης
Η τελευταία του δουλειά είναι η μελοποίηση των τραγουδιών της Ποιητικής συλλογής του ” Τα Αιγινήτικα” που αντλούν το θέμα τους από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της Αίγινας.Τα τελευταία χρόνια ζεί και εργάζεται μονίμως στην Αίγινα .
Συνήθως οι ιστορίες που λέμε στα παιδία, είναι για να κοιμούνται και μ’ αυτά του τα βιβλία, διαπιστώνουμε ότι ο Γιώργος Μ. Μαρίνος, γράφει βιβλία για να ξυπνάνε τα παιδιά. Τα βιβλία του όλα έχουν για θέμα τους την καθημερινή ζωή, ντυμένα με απλές αλήθειες που η συντηρητική παιδαγωγική, φοβάται να τα αγγίξει, καταφεύγοντας σε εύκολες παλιές συνταγές, που χρόνια τώρα τυραννάνε την παιδία μας. Το έργο του Γιώργου Μ. Μαρίνου δε μιλάει στα παιδιά, αλλά μιλάει με τα παιδιά προσπαθώντας έτσι να αναπτύξει το κριτικό τους πνεύμα.
Ένας έφηβος του περασμένου αιώνα.
Ο πολυβραβευμένος ποιητής Γιώργος Μ. Μαρίνος, γεννήθηκε το 1936 και γράφει ερωτικά τραγούδια με την ορμή νέου ανθρώπου, αδιαφορώντας για την ηλικία του κορμιού. Καταγράφει τον έρωτα με την καρδιά που δεν έχει ηλικία, τον έρωτα που όλοι τον προσπερνάμε αδιάφοροι. Οι ερωτευμένοι παντρεύονται και γερνάνε πλάι σε ξένους ανθρώπους κι ύστερα; η μοναξιά.
Τα τραγούδια του Γιώργου Μαρίνου θέλουν να υπογραμμίσουν αυτήν την αδιαφορία, γι’ αυτό μας φωνάζει ότι ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει και τον κόσμο τον μοιράζεσαι όταν αγαπάς.
Ο Γιώργος Μ. Μαρίνος είναι ένας ποιητής που κάνει τον αναριθμητισμό στην ηλικία και ερωτεύεται τη ζωή και τη γυναίκα με την ορμή ενός νέου.
Ένας τραγουδοποιός με την εμπειρία και με τη λαχτάρα, που κατοικούν στο ίδιο σώμα του χτες που αγαπάει με πάθος το αύριο.
Ένας παρατηρητής που καταγράφει με ρήμα την αγάπη και παρατηρεί τον εαυτό του να παίζει με το όνειρο. Σ΄ αυτό το όνειρο όπου, όπως λέει ένα τραγούδι του, σ’ αυτό το όνειρο μόνο εκεί κανείς δεν πεθαίνει. Ο εκδότηςΠηγή:web-hellas.com
